حتی پیش از آنچه در سال97 بر سر اقتصاد ایران آمد، نیز 350 هزار نفر بین سالهای 90 تا 95 از تهران کوچ کرده بودند؛ آماری که عدهای را عمیقا خوشحال میکند.
به گزارش
نسیم اقتصاد،
همزمان آخرین آمارهای رسمی نشان میدهد یکپنجم خانههای شهر تهران خالی از سکنه هستند و هیچ قانونی برای ساکنکردن مردم در آنها وجود ندارد؛ آمار دیگری که باز عدهای را خوشحالتر میکند.
اما در این بین، احساس میلیونها مستأجر تهرانی متفاوت است. حتما لازم نیست آمارها حکایت کنند قیمت مسکن در شهر تهران هر 10 سال 10 برابر شده است تا بفهمیم خانهدارشدن برای بسیاری از ساکنان این شهر که روز و شب برای ادامه حیات میدوند، غیرممکن شده است؛ فقط کافی است نگاهی به آگهیهای فروش و اجاره مسکن بیندازیم تا بفهمیم نرخ یک مسکن حداقلی در شهر تهران از مجموع دستمزد 30 سال یک کارمند یا کارگر تهرانی فزونی گرفته و دیگر حتی اجاره منزل در این شهر نیز برای بسیاری ممکن نیست.
هفته گذشته یکی از همکاران ما نیز مانند هزاران شهروند دیگر مجبور به ترک تهران شد زیرا افزایش دستمزدش حتی به اندازه یکسوم افزایش هزینه مسکنش نیز نبود. این داستان فقط محدود به جوانترها نیست؛ کارکنان صندوقهای بازنشستگی کشور نیز میدانند حالا، بسیاری از بازنشستگان تهرانی نیز مجبور شدهاند برای زندهماندن به اطراف تهران فرار کنند و فقط، هر چند ماه یک بار برای اثبات زندهبودنشان به این صندوقها سر بزنند. تهران به شهری تبدیل شده است که شهروندانش را تبعید میکند تا فضای بیشتری برای آپارتمانهای خالی از سکنه ایجاد شود و سرمایههای گیج حاصل از تقسیم نابرابر درآمد نفتی را در زمین فرو ببلعد.
در این بین، مسئولان نیز وضعیت جالبی دارند. نماینده مجلسی که یک تلاطم کوچک در بازار مصالح ساختمانی را آنچنان مهم میداند که در مصاحبههای پیاپی، فرمان نقرهداغکردن فروشندگان را صادر کند، در قبال افزایش کمرشکن نرخ اجارهها «سیاستهای دستوری» را ناکارآمد میداند و حتی مدعی میشود در هیچ جای جهان، چنین دستورات و قوانینی در بخش اجاره مسکن وجود ندارد.
نماینده دیگر خواستار افزایش کمکها به بساز و بفروشها میشود و یک مقام دیگر پیشنهاد میکند به افرادی (که در این موارد مردم نام میگیرند) تسهیلات (مثل سایر موارد حتما از منابع درآمد نفتی یا همان جیب مردم) و زمین ارزان (باز هم از املاک عمومی کشور یا همان مال مردم) پرداخت شود تا خانه بسازند و به مردم اجاره بدهند تا قیمتها کاهش پیدا کند! صحنه نمایش روشن است و میتوان صریحا گفت آنان جز به منافع خود و نزدیکان ثروتمندشان نمیاندیشند. آنچه در ادامه میبینید، گوشهای از قوانین اجاره مسکن در برخی کشورهای دنیاست که میتواند الگویی برای ما باشد.
شاید قدم اول مناسب، الگوگرفتن از ایده «اتحادیه مستأجران» آلمانی باشد. اگر بانکها،بسازوبفروشها و سایر مالکان ثروتمند میتوانند در مجلس نماینده داشته باشند، چرا مستأجران نتوانند؟ امتحانش تجربه خوبی است.
منبع: روزنامه شرق
لینک کوتاه
اخبار مرتبط
نهتنها فروردین ماه امسال، سهم عرضه آپارتمانهای نوساز و کلیدنخورده به بازار مسکن شهر... 26 فروردین 1403
معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران گفت: بازار مسکن تهران امسال به آرامش میرسد. 18 فروردین 1403
دولت سیزدهم زمانی که سکان هدایت کشور را در دست گرفت، میزان تولید گندم کشور به حدی کاهشی... 2 فروردین 1403
رئیس سازمان برنامه گفت: در سال گذشته تورم نقطه به نقطه روند نزولی گرفت و امیدواریم در... 2 فروردین 1403
بازار شب عید معاملات مسکن شهر تهران بر اساس مشخصات تازهترین آپارتمانهای عرضهشده... 5 اسفند 1402
مدیرعامل شرکت تولید، انتقال و توزیع نیروی برق با تاکید بر اینکه هیچ محدودیتی در زمینه... 4 اسفند 1402
معاون وزیر راه و شهرسازی از برنامه دولت برای کاهش نرخ سود تسهیلات نهضت ملی مسکن از 23... 10 بهمن 1402
عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس گفت: دولت باید اجازه دهد که نظام بانکی خود را مدیریت کند و... 9 دی 1402
نظرات شما