علیرضا خطیبی نماینده سابق ایران در اوپک با بیان اینکه بعد از برجام زیادی به شرکت های اروپایی دلخوش کردیم، می گوید: قراردادهای IPC به نحوی تنظیم شده که جذاب باشد، البته نه برای داخلی ها بلکه برای سرمایه گذاران خارجی . حتی شنیده ام که در موقع تنظیم مدل قرارداد از شرکت های اروپایی نظر خواسته شده است.

به گزارش نسیم اقتصاد به نقل ازپول نیوز، قراردادهای IPC به نحوی تنظیم شده که جذاب باشد، البته نه برای داخلی ها بلکه برای سرمایه گذاران خارجی . حتی شنیده ام که در موقع تنظیم مدل قرارداد از شرکت های اروپایی نظر خواسته شده است.

علیرضا خطیبی نماینده سابق ایران در اوپک که خروج توتال از ایران را قطعی می داند، می گوید: بعد از برجام زیادی به شرکت های اروپایی دلخوش کردیم. او با بیان اینکه تحریم قبلی اولین تحریم ما نبوده و خروج آمریکا از برجام و اعمال دوباره سیاست های ضد ایرانیش آخرین تحریم هم نخواهد بود، ادامه می‌دهد: طبیعی است که اقتصاد اروپا بسیار نزدیک‌تر به آمریکاست و بنابراین همسویی و هم‌راستایی اروپاییان با ترامپ قابل پیش‌بینی است.

چرا ما فکر می‌کنیم که اروپاییان در برجام طرف ایران را می‌گیرند؟ او حالا که تحریم های آمریکا علیه ایران قرار است دوباره از سر گرفته شود، می‌گوید: امیدوارم دولت همان امتیازاتی که حاضر بود به شرکت های خارجی بدهد به شرکت های ایرانی هم بدهد. متن کامل گفت و گوی پول نیوز با خطیبی نماینده سابق ایران در اوپک را در ادامه می خوانید :

با توجه به بیانیه اتحادیه اروپا چقدر احتمال خروج شرکت های اروپایی از ایران را قطعی می‌دانید؟

بر اساس آمار سال‌های گذشته، آمریکا دومین صادرکننده و اولین واردکننده در جهان است. صادرات آمریکا حدوداً بیش از 5 /1 تریلیون دلار و وارداتش حدود 4 /2 تریلیون دلار است. از این میان حجم مبادلات تجاری آمریکا با اروپا بسیار بالاست. در سال 2016 و 2017 به طور متوسط آمریکا 420 میلیارد دلار واردات از اروپا داشته است و 280 میلیارد دلار هم به این منطقه صادر کرده است. جالب است که خودرو از نظر حجم دلاری بالاترین واردات آمریکاست و بعد از آن نفت خام و سایر کالاها قرار دارد.این حجم از مروادات جدای از سهم سرمایه گذاران آمریکایی در شرکت هایی همچون توتال، ایرباس و حتی پژو طبیعی است که اقتصاد اروپا بسیار نزدیک‌تر به آمریکاست و بنابراین همسویی و هم‌راستایی اروپاییان با ترامپ قابل پیش‌بینی است. چرا ما فکر می‌کنیم که اروپاییان در برجام طرف ایران را می‌گیرند.

طبق قرارداد، در صورتی که توتال فرانسه از فعالیت در توسعه فاز 11 پارس جنوبی کنار برود شرکت سی.ان.پی.سی. چین جایگزین آن می‌شود. آیا این شرکت می تواند جایگزین مناسبی برای توتال باشد؟

دولت باید شرکت‌هایی را جایگزین شرکای قبلی تجاری ایران بکند که از وابستگی کمتری به آمریکا داشته باشند و سهامداران آن را آمریکایی تشکیل ندهند. اما مهم ترین مساله در شرایط فعلی محور قرار دادن شرکت های ایرانی است. بعد از برجام جو زده شدیم و زیادی به خارجی ها دلخوش کردیم .

 

برخلاف آنچه در روزهای ابتدایی برجام گفته می شود، توتال بابت خروجش از ایران قرار نیست جریمه‌ای پرداخت کند در حالیکه در قراردادهای بین المللی شاهد هستیم که شرکت‌ها بابت بدعهدی‌های خود جریمه‌های سنگینی پرداخت می کنند؟

قراردادهای IPC به نحوی تنظیم شده که جذاب باشد، البته نه برای داخلی ها بلکه برای سرمایه گذاران خارجی . حتی شنیده ام که در موقع تنظیم مدل قرارداد از شرکت های اروپایی نظر خواسته شده است. متاسفانه شاهد بودیم که در مدل جدید قراردادهای IPC محور شرکت های اروپایی قرار داده شد و دولت حاضر بود برای آمدن اروپایی ها هر امتیازی بدهد. حالا که تمامی نقشه ها نقش بر آب شده است باید فکری به حال پروژه های زمین مانده بکنیم . اما امیدوارم دولت همان امتیازاتی که حاضر بود به شرکت های خارجی بدهد به شرکت های ایرانی هم بدهد.

آیا تحریم دوباره ایران برای دولتمردان قابل پیش بینی بود ؟ چرا مدت ها قبل فکری به حال آن نشد ؟

رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده آمریکا دونالد ترامپ از زمان روی کارآمدنش در ژانویه 2017، کمر به از بین بردن برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) بسته است. یک سال بعد، او اعلام کرد که ایالات‌متحده بر خلاف پایبندی مداوم ایران که از سوی یک مرجع مستقل تایید شده، از این توافق خارج خواهد شد، مگر آنکه کنگره آمریکا و متحدان اروپایی بتوانند «معایب فاجعه‌بار» این توافق را تا تاریخ 12 می ‌اصلاح کنند و نهایت در موضعی طلبکارانه خروج خود را 18 اردیبهشت خروج خود را از برجام اعلام کرد. زیر پا گذاشتن توافق های بین المللی دفتار دور از انتظاری از دولت آمریکا نبود و می توان گفت که تحریم دوباره ایران چندان تعجب آور نیست اما اینکه دولتمردان هیچ برنامه ریزی برای آن نداشته اند، جای تعجب دارد.

لینک کوتاه

• 
• 
• 
• 
• 
•