به گزارش نسیم اقتصاد به نقل از ایلنا، وضع معیشتی کارگران در سالهای اخیر به سمت بحران پیش رفته است؛ در این میان، وضعیت در برخی استان‌ها در ظاهر امر بهتر جلوه می‌کند که تنها با بررسی عمیق می‌توان فهمید که وضعیت آنان نیز دست کمی از استان‌های محروم کشور ندارد. استان گیلان یکی از آن استان‌هایی است که در ظاهر تصور می‌شود شاید وضعیت بهتری نسبت به سایر مناطق کشور داشته باشد، اما جامعه کارگری آنجا نیز اعتراضات مشابهی دارند و از ترس از تعدیل و بحران معیشت رنج می برند.
 
در این رابطه، پرویز زعیمی (نماینده کارگران شرکت ایران پوپلین رشت و دبیر جامعه مطالبه‌گران کارگری استان گیلان) در گفتگو با خبرنگار ایلنا می‌گوید: کارگران استان گیلان با کارگران سایر استان‌های کشور از نظر وضعیت معیشت تفاوتی ندارند. تنها تمایز استان گیلان نسبت به اغلب استان‌ها آب و هوای بهتر است که این موضوع برای کارگران و سایر اقشار استان یکسان است! تنها در یکماه گذشته عجیب‌ترین اتفاق، افزایش 50 درصدی قیمت نان بود. قیمت دو نوع نان سنگک و بربری در استان به بیش از 4 هزار تومان رسیده است. این به آن معناست که اصلی‌ترین قوت غالب کارگران استان افزایش 50 درصدی داشته است.
 
وی با اشاره به اینکه با رسیدن قیمت گوشت قرمز به حدود کیلویی 1 میلیون تومان، این قلم مدت‌هاست از سفره کارگران گیلان حذف شده است، گفت: افزایش بیش از 50 درصدی قیمت اغلب مواد غذایی در استان گیلان در شرایطی است که افزایش مزد سال 1404 تنها 45 درصد بوده است. این درحالی است که شش ماهه اول سال 1404 نیز پایان نیافته است. بسیاری از کارگران سایر سطوح نیز نهایتاً افزایش حقوقی 30 درصدی را تجربه کردند و برخی واحدها از این میزان نیز کمتر افزایش حقوق دادند.
 
زعیمی ادامه داد: سایر اقلام اساسی نیز اخیراً افزایش قیمت قابل توجهی داشته است. قیمت مرغ در همین مدت از کیلویی 80 هزار تومان به 120 و 130 هزار تومان  افزایش یافت. این درحالی است که در ماههای اخیر، به دلیل رکود اقتصادی و کمبود برق، شرکت‌ها تا سه روز در هفته بیکار بودند و این باعث دیرکرد در پرداخت حقوق بسیاری از شرکت‌ها و تعدیل قابل توجه نیروی کار در استان گیلان شده است. برای مثال در شرکت ایران پوپلین رشت گاه پرداخت حقوق تا یک ماه نیز تاخیر داشته که این ماه نیز چنین بوده است. این شرایط درحالی رخ داده است که در اغلب موارد، حقوق دریافتی کارگران در دو هفته اول ماه تمام می‌شود و بقیه هفته‌های هر ماه با شغل دوم و کارهای غیررسمی و گرفتن قرض از منابع مختلف گذرانده می‌شود.
 
این فعال کارگری اضافه کرد: در این شرایط دفاتر تامین اجتماعی دچار قطعی برق بودند و بیشتر مراکز دارویی و درمانی نیز به دلیل این قطعی به کارگران و بازنشستگان کارگری استان اعلام می‌کردند که  اغلب داروها را به قیمت آزاد دریافت کنند. دسترسی کارگران به خدمات درمانی ویزیت و بستری نیز دچار مشکل شده بودند.
 
دبیر جامعه مطالبه‌گران کارگری استان گیلان افزود: در حوزه مسکن نیز باوجود دور بودن استان از مناطق مرکزی، به دلیل مهاجرت به وجود آمده در استان از استان‌هایی مثل اصفهان، تهران، فارس و مرکزی، و همزمان افزایش ویلاسازی، قیمت مسکن نیز افزایش یافته است؛ به طوری که در مناطق بسیار فقیرنشین شهر رشت هم برای اجاره خانه، 5 میلیون تومان اجاره و 100 میلیون تومان ودیعه مسکن لازم است که برای بسیاری از کارگران حداقل بگیر امکان اجاره مسکن برای یک زوج  هم دشوار شده است. حتی اگر کارگری نتواند ودیعه مسکن بالا بدهد، باید حداقل 50 میلیون تومان ودیعه و ماهانه 10 میلیون تومان اجاره پرداخت کند. این درحالی است که اغلب موجران استان رهن کامل را نمی‌پذیرند و مایل به دریافت مبلغ اجاره هستند.
 
نماینده کارگران شرکت ایران پوپلین رشت با اشاره به تداوم موج تغییر کاربری و تعطیلی واحدها در استان گیلان، تصریح کرد: درست است که دیگر پدیده شوم خصوصی‌سازی که منجر به تعطیلی واحدهای مشهوری مانند رشت الکتریک و. . شده بود، متوقف شده است اما در عین حال، هرچه می‌گذرد بسیاری از کارفرمایان تمایل به واگذاری دارند. به دلیل محدودیت منابع دولتی، دیگر امکان دریافت تسهیلات ارزان قیمت و مقرون به صرفه وجود ندارد و این موجب شده تا در کنار افزایش مالیات‌ها، رغبت کارفرمایان به کار و سرمایه‌گذاری از بین رفته است. بسیاری از کارفرمایان میل به واگذاری و تغییر کاربری واحد خود دارند و این تغییر کاربری‌ها تاکنون رخ داده و ادامه نیز دارد.
 
وی با بیان اینکه «امید به تولید از کارگران استان گیلان نیز گرفته شده است» خاطرنشان کرد: سازمان تامین اجتماعی نیز با افزایش سن بازنشستگی و محدودکردن بازنشستگی سخت و زیان آور، انگیزه کار را در استان گرفته است. علاوه بر این بحث فاصله مزد پرداختی گیلان نسبت به برخی استان‌های صنعتی باعث خروج و مهاجرت نیروی کار ماهر از این استان به استان‌های ثروتمندتر و مرکزی شده است؛ به نحوی که امروزه در گیلان ما به شکل جدی (شاید بیش از سایر استان‌ها) با کمبود نیروی ماهر و تحصیل‌کرده جوان مواجه هستیم!