به گزارش نسیم اقتصاد، پیش خودم می اندیشم که در این روزهای حساس که بی دلیل به میهن عزیزمان ایران، تهاجم ناجوان مردانه و تجاوز دیوانه وار می شود و در کنار خسارات مالی و تاسیساتی به راحتی خون عزیزانمان را به ناحق می ریزند، وظیفه ما چیست؟ آیا برای دفاع و نقش آفرینی از ما کاری ساخته است؟ آیا ما نیز در کنار جانبازی سربازان وطن می توانیم واکنشی موثر داشته باشیم؟
شاید در گام نخست به نظر بیاید که چون ما از کادر نظامی نیستیم نتوانیم کاری انجام دهیم! و یا بگوئیم با محدودیت های فردی اثرگذاری ما ناچیز و محدود است!
یا در فضای مجازی چنین نشر دهند که جنگ های کنونی با دهه های گذشته تفاوت کرده و بیشتر آفندها الکترونیکی و ابزار محور است نه انسان محور! پس ما نمی توانیم مشارکت و نقش چنداتی داشته باشیم!

اما باکمی تامل می بینیم هریک از ما در جایگاه اجتماعی، شغلی و تخصصی خود می توانیم نقشی مهم، تاریخ ساز و اثرگذار و زیر پرچم پر افتخارمان یک دل و یکپارچه هم افزایی بالایی را به نمایش بگذاریم.
به هرجا که هستید خروش آورید
جهنده جهان را به جوش آورید

بگوئید این جمله در گوش باد
چو ایران نباشد تن من مباد

به عنوان نمونه جامعه پرستاری، انجمن های هنری، صنف نویسندگان، روزنامه نگاران، حقوق دانان، صنایع، تجارت بین الملل، هلال احمر، داروسازی، پزشکی، پرستاری، محیط زیست و تخصص های دیگر، می توانند با ارسال بیانیه های منطقی به نهادهای بین المللی شکایت های روشنگری تهیه کنند و از آنها بخواهند، در محکومیت متجاوز وارد میدان شوند و نسبت به خطر و تهدید و تضییع صلح و حقوق بین الملل عکس العمل فوری نشان دهند و هشدار دهند که در صورت ادامه جنگ و آشوب در منطقه، احتمال اختلال در تولید و انتقال انرژی و نیز خطرات انسانی و زیست محیطی نه تنها ایران که جهان آسیب جبران ناپذیر خواهد دید.
این واکنش و بیدارباش هم از خسارت به خاک وطن جلوگیری و هم شوق و شادی دنیا را به غم و اندوه نمی کشاند.
به قول افشین یداللهی:
به خاک خسته تو سوگند/ به بغض خفته دماوند
که شوق زنده ماندن من/ به شادی تو خورده پیوند

به عنوان مثال در این پویش؛ روابط عمومی سازمان ها از طریق انجمن های فعال روابط عمومی کشور که اغلب عضو "ایپرا" انجمن بین المللی روابط عمومی(IPRA) هستند بیانیه تهیه و به صورت شکوائیه های تند و مستند، اعتراض های خودرا به رفتار ددمنشانه متجاوزین اعلام کنند و خواستار برخورد فوری مجامع بین المللی با این جنایات بشوند.
بی شک ادبیات داخلی با ادبیات بین الملل متفاوت است. آنچه که در راهپیمایی ها و اعتراض های مردمی و با شعارهای پرشور ابراز می شود بیشتر کاربرد داخلی و احساسی دارد و از نظر حقوقی در سازمان های حقوقی و بین المللی بی اثر و یا کم است.
با این نگاه و پیشنهاد نگارنده، خواهیم دید که هر یک از ما بجز دعا برای پیروزی رزمندگان و حمایت از نیروهای سلحشور نظامی کشور می توانیم برای اقتدار وطن در دفاع ملی نقش آفرین باشیم.
وطن یعنی پدر، مادر، نیاکان/ به خون و خاک بستن، عهد و پیمان
وطن یعنی زلال چشمه پاک/ وطن یعنی درخت ریشه در خاک
وطن یعنی کتیبه در دل سنگ/ تمدن، دین، هنر، تاریخ، فرهنگ
وطن یعنی جهانی در دل جام/ وطن یعنی رباعیات خیام
وطن یعنی بلندای دماوند/ شکیبا، دل در آتش، پای دربند
وطن یعنی سرای ترک با پارس/ وطن یعنی خلیج تا ابد فارس                   

" سروده علیرضا شجاع پور"

 علی جهانی - مدیر اسبق روابط عمومی بانک مرکزی، مدرس علوم ارتباطات اجتماعی و عضو انجمن روابط عمومی ایران  3 تیرماه 1404