همانگونه که بارها در رسانه های مختلف ، در اجرای سیاست های راهبردی دولت سیزدهم با صداقت و از سر دردمندی، آخرین وضعیت ناپایداری و بدمسکنی در بافتهای فرسوده میانی و تاریخی و سکونتگاه های غیر رسمی و حاشیه ای کشور و محرومیت های گسترده از خدمات روبنایی و زیر بنایی اعلام شده است، مجدداً بطور خلاصه باید گفت هنوز بیش از 5/2 میلیون واحد مسکونی ناپایدار با سقف های لرزان در محدوده های مذکور وجود دارند، سطح برخورداری این محدوده ها به ویژه محلات سکونتگاه های غیر رسمی و حاشیه ای شهرک از سرانه های خدمات روبنایی و زیر بنایی بسیار کمتر از متوسط سایر محلات برخوردار شهرها و حتی همان شهر می باشد.
واقعیت این است که شتاب بخشی به نوسازی مسکن در بافت های فرسوده شهرها و محرومیت زدایی از محلات و سکونتگاه های غیر رسمی، صرفا نیازمند اعتبار و منابع جدید نیست ، بلکه با تجمیع منابع موجود و اقدام مشترک تمامی دستگاه های مسئول این مهم حاصل می شود و این اقدام اساسی با ریل گذاری و الزام قانونی مناسب تسهیل و تسریع می شود.
لازم است به بخشی اقدامات تسریع بخش مجلس شورای اسلامی در این زمینه اشاره کنم که با هوشمندی نمایندگان دلسوز ادوار گذشته بدست آمده است.
 
برنامه نوسازی مسکن در بافت های فرسوده و سکونتگاه های غیر رسمی در قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن مورد حمایت قرار گرفته است و در ماده 16 همین قانون ، شهرداری ها مکلف به تخفیف حداقل 50درصدی و تقسیط باقیمانده هزینه پروانه شده اند.
 
در قانون مترقی"حمایت از احیاء بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری مصوب 1389 " تقریبا عمده موانع کند نمودن جریان نوسازی مسکن برطرف شده است و تکالیف مشخصی برای سیستم بانکی برای اختصاص تسهیلات ارزان قیمت و سایر دستگاه های دولتی و شهرداریها برای تسریع در ارائه خدمات زیر بنایی و روبنایی مازاد مورد نیاز بعد از نوسازی مساکن فرسوده مقرر نموده است.
 
در قانون بودجه سال جاری و سال گذشته در قالب تبصره های یک و یازده حمایت های قانونی ویژه ای برای محرومیت زدایی از سکونتگاه های غیر رسمی و تأمین خدمات زیر بنایی و روبنایی بعمل آمده است
 
در قانون برنامه هفتم ، الحاقات ویژه ای با پیگیری برخی از نمایندگان دلسوز برای اقشار محروم در بافت های فرسوده و سکونتگاه های غیر رسمی حمایت های جدیدی دیده است.
 
به موارد دیگری نیز می توان اشاره نمودکه مجال آن در این نوشتار نیست قطعاً انتخاب نمایندگانی از جنس مردم و از کسانی که تمام یا حداقل بخشی از زندگی شان در محلات هدف بازآفرینی شهری شامل بافت های قدیمی فرسودهو سکونتگاه های غیر رسمی و حاشیه ای شهرها ساکن بوده باشند و درد و رنج ساکنان این مناطق را با خون و گوشت و پوست خود لمس کرده باشند می تواند با قانون گذاری و ریل گذاری هوشمندانه ضمن رفع موانع موجود و باقیمانده بخشی عمده از آلام ساکنان این محلات را التیام بخشید.
جمعیت حداقل 20 میلیونی ساکن در محلات هدف بازآفرینی شهری ، بافت های قدیمی فرسوده و سکونتگاه های غیر رسمی و حاشیه ای شهرها، با هوشمندی و مشارکت گسترده در انتخابات وانتخاب صحیح و مناسب می توانند آینده ای بهتر برای کشور و به ویژه برای بهبود وضعیت و رفع محرومیت و افزایش پایداری مسکن در مقابل زلزله و سایر حوادث غیر مترقبه نوسازی مسکن در محلات خود فراهم نمایند.