به گزارش نسیم اقتصاد، دکتر اصغر ابوالحسنی در نخستین رویداد بین‌المللی خصوصی‌سازی در اقتصاد ایران در نشست تخصصی بانک‌های خصوصی و خصوصی‌سازی بانک‌ها در ایران به مراحل خصوصی‌سازی در جهان اشاره و اظهار کرد: در جهان برای خصوصی‌سازی ابتدا آزادسازی انجام می‌دهند؛ یعنی دولت به  بنگاه‌ها کمک می‌کند که مشکلاتشان برطرف شده و آماده خصوصی‌سازی شوند.
وی افزود: مرحله دوم به  مقررات زدایی برمی‌گشت. به این معنا که مقررات مازاد و دست‌وپا گیر برداشته می‌شد. درنهایت دولت‌ها به  سراغ خصوصی‌سازی می‌رفتند و بسته حمایت از خصوصی‌سازی را عملیاتی می‌کردند.
وی در ادامه بابیان اینکه ما مراحل خصوصی‌سازی را به‌درستی اجرایی نکردیم و از همان ابتدا به خصوصی‌سازی رفتیم، خاطرنشان کرد: بانک‌ و بیمه‌ها چون جنس فعالیت متفاوت است باید روال خصوصی‌سازی آن‌ها در بسته‌ای متفاوت صورت گیرد. چراکه در نظام تأمین مالی این دو نهاد خصوصیات و ویژگی‌های مخصوص به خود رادارند.
وی اظهار کرد: بزرگ‌ترین بانک‌های دولتی ما ازنظر خصوصی‌سازی چهار بانکی هستند که خصوصی شدند که بیش از 80 درصد در نظام بانکی ما ارزش‌دارند. اگر ما این‌ها را خصوصی نمی‌کردیم این بانک‌ها مثل بقیه بانک‌ها دولتی زیانده والان روی دستمان مانده بودند؛ اما حالا تنها یکی از این 4 بانک زیان ده بوده و 3 بانک دیگر سود ده هستند.
ابوالحسنی خاطرنشان کرد: اینکه بانک‌ها خصوصی یا دولتی باشند، موضوعی است که جای بحث دارد اما این چهار بانکی که خصوصی شدند ازنظر شاخص‌های سلامت و شفافیت نظام بانکی رویکرد خوبی داشته و خیلی در خصوصی کردن این بانک‌ها ضرر نکردیم.
وی تأکید کرد: اینکه بانک‌ها وارد پروسه خصوصی‌سازی می‌شوند رویکرد خوبی است. بانک‌ها مجبور می‌شوند در بورس واردشده و با شفافیت کار خود را انجام دهند چرا سهام‌دار از نهادی که سهامش را خریده، انتظار دارد. به همین دلیل  هیچ‌وقت نباید بگوییم خصوصی‌سازی اشتباه بوده است. بلکه باید اشتباهات خود را اصلاح کنیم.
ابوالحسنی در پایان گفت: اگر بانک‌ها به سمت  خصوصی‌سازی حرکت نمی‌کنند، به دلیل شکل مالکیت نیست. دلیل اصلی آن، نبود شفافیت و عدم اعمال مقرراتی است که وجود دارد؛ اما برخی از این قوانین سوءاستفاده کردند که باید جلوی این مسیر را گرفت.