بنا به گفته کارشناسان و محققان حوزه آب، یکی از راهکارهای مرسوم و علمی در سراسر جهان برای حل مشکل کم آبی؛ استفاده از ظرفیت آب دریاها و اقیانوسها با روش نمکزدایی و شیرینسازی آب برای مصارف کشاورزی و صنعتی و حتی مصارف خانگی است به طوری در حال حاظر در همین منطقه خاورمیانه کشورهای خشک و گرمسیر منطقه، اکثر نیاز آبی خود در بخشهای مختلف را از همین روش فناورانه برطرف میکنند.
به گزارش
نسیم اقتصاد به نقل از ایسنا، در سلسله گزارشهای که طی هفته جاری توسط اداره اخبار علمی و دانشگاهی ایسنا با تیتر "راهکارهای محققان برای نجات کشور از اَبر مشکل کم آبی" تولید شد علاوه بر پرداختن به عوامل ایجاد مشکل کم آبی در کشور؛ راهکارهایی که در حال حاظر از سوی سازمانها و یا نهادهایی که برای رفع مشکل کم آبی در حال تلاش هستند مورد نقد و بررسی قرار گرفت. همچنین در این گزارشها به فناوریهای که امروزه توسط شرکتهای دانش بنیان برای رفع چالش کم آبی معرفی شدهاند نیز پرداخته شد تا مسؤلان و نهادهای مرتبط با آگاهی از ظرفیتهای موجود کشور و همچنین نقاط ضعف و قوت طرحهای جاری، اقدام به تصمیمات مقتضی و درست برای مدیریت این اَبر چالش که کشور را با تهدید بزرگی روبرو کرده است، بگیرند. حال در این گزارش و در قسمت پایانی قصد داریم تا یکی از موثرترین راهکارهای که برای رفع مشکل کم آبی در جهان مورد استفاده قرار میگیرد را معرفی کنیم.
در حال حاظر از مجموع کل آبهای جهان، 97.4 درصد آن را آب شور دریاها و اقیانوسها تشکیل میدهد که به دلیل شوری، قابل استفاده نیستند و ذخایر آب شیرین تنها 2.6 درصد کل حجم ذخایر آبهای سطح زمین را تشکیل میدهد که بخش بیشتر آن به صورت یخ در قطبهای کـره زمـین و یخچـالهای طبیعی و آبهای زیرزمینی وجود دارد و از کل مجموع آبهای کره زمین تنهـا 0.014 درصـد آن قابل استفاده بوده و در واقع، حیات آدمی وابسته به همین مقدار ناچیز آب اسـت.
این در حالی است که بـر اسـاس پیشبینیها تقاضای آب تا سال 2050 با افزایش 55 درصدی روبرو خواهد شد و در این مدت، مصرف در بخشهای صنعت، تولید برق و بخـش خـانگی بـه ترتیـب بـا 400 ،140 و 130 درصد دارای ببیشترین مقدار افزایش برق را دارند.
بر این اساس استفاده از راهکارهایی چون انتقال آب و کاربرد آب شیرینکنها مطرح شده است.
انتقال آب، برای تامین آب مناطقی که به دلیل شرایط جغرافیایی دچار کمبود بارش و خشکسالی هستند، انجام میشود. برای انتقال آب از خطوط لوله و یا کانالها رو باز استفاده میشود. در دنیا طرحهای انتقال آب در برخی کشورها انجام شده است که از آن جمله میتوان به کشور چین اشاره کرد که انتقال آب از جنوب به شمال این کشور به طول 4350 کیلومتر به عنوان بزرگترین پروژه انتقال آب اجرایی شد.
کشور لیبی نیز پروژه رود مصنوعی به طول 1600 کیلومتر و کشور استرالیا پروژه توسعه "کیتا" به طول 1800 کیلومتر را اجرایی کرده است.
در ایران نیز چند طرح انتقال آب ارائه شده که طرح "انتقال آب بهشت آباد" از جمله آن است. این پروژه برای انتقال سالانه حدود یک میلیارد متر مکعب از استان چهار محال و بختیاری به اصفهان و فلات مرکزی است.
انتقال آب دریای خزر به استان سمنان از دیگر طرحها در این زمینه است. سمنان جزو مناطق خشک است و به همین منظور یکی از ایدههای مطرح شده برای رفع مشکلات خشکسالی، انتقال آب دریای خزر به این منطقه است. اما به گفته کارشناسان این طرح مشکلات زیست محیطی بسیاری دربر خواهد داشت. نکته دیگر اینکه به دلیل بالاتر بود ارتفاع سمنان از سطح دریا، عملا این انتقال به صورت ثقلی امکانپذیر نبوده و باید به وسیله پمپاژ این انتقال انجام شود!
بنا به گفته کارشناسان و محققان، انتقال آب بین حوضهای علاوه بر آنکه بخشی را سیراب میکند ولی با آثار مخربی چون فرسایش خاک، تغییر اقلیم منطقه، کاهش تغذیه سفرههای آب زیرزمینی، شوری خاک و بحرانهای اجتماعی همراه است.
صنعت شیرینسازی منابع آب شور از دیگر راهکارهای تامین آب مورد نیاز شهرها است که در حال حاضر در مناطقی که دارای تنش آبی بالایی دارند از این روش بهرههای فراوان میبرند به گونهای که امروزه تعداد بیشماری آب شیرین کن در جهان مشغول به فعالیت هستند که حدود 50 درصد از آنها سیستمهای اسمز معکوس (
RO) است و منطقه خاورمیانه با 2/9 درصد از جمعیت جهان تقریبا 50 درصد از ظرفیت تولید آب شیرینکنهای صنعتی جهانی را تشکیل میدهد و به عنوان پیشرو در نمک زدایی آب دریا در مقیاسهای بزرگ حرکت کرده است.
عربستان سعودی در حال حاضر با ظرفیت تولید حدود 26 درصد از ظرفیت تولید جهانی پیشتاز در نمک زدایی و ایالات متحده آمریکا با 17 درصد در رتبه بعدی قرار دارند.
فرآیندهای غشایی شامل آب شیرین کن (
RO)، الکترودیالیز (
ED)، نانوفیلتراسیون (
NF) و فرایندهای تقطیری شامل فشردهسازی بخار (
VC)، تقطیر سریع چند مرحله ای (
MSF) و تقطیر چند مرحله ای (
MED) است و آمارها نشان میدهد فرآیندهای غشایی و تقطیری سهم مساوی در ظرفیت تولید آب شیرین از این سیستمها دارند.
توسعه فناوری آب شیرینکن
با توجه به اهمیت توسعه آب شیرینکنهای صنعتی در سند راهبردی توسعه فناوریهای آب، خشکسالی، فرسایش و محیط زیست؛ بر توسعه فناوریهای آب شیرین کن و بازیافت و بازچرخانی آب و استفاده از زهآبها و پسابهای شهری، صنعتی و کشاورزی و آبهای شور تا رسیدن به خودکفایی نسبی در کشور و مشارکت در بازار منطقهای با تأکید بر تناسب فناوریها با سلامت محیط زیست تاکید شده است.
بنا به آمارهای معاونت علمی و فناوری، در حال حاظر در حدود 320 شرکت دانشبنیان در حال تلاش برای رفع چالشهای حوزه آب و افزایش بهرهوری مصرف آب هستند و قرار است با ایدهها و طرحهای فناورانه و نوآورانه، اقلیم خشک و نیمهخشک کشور را سیراب کنند.
علاوه بر آن در برنامه ششم توسعه متناسب با مأموریتی که در شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای رهبری نقشه جامع علمی کشور تصویب شده است، 7 مأموریت برای جهاد دانشگاهی تعیین شده که مأموریت اول آن انتقال فناوری در مقابل واگذاری بخشی از بازار به خارجیها و ارتقای ساخت داخل است و بر این اساس جهاد دانشگاهی در کنار سایر بخشهای فناورانه کشور، طراحی و ساخت سیستمهای آب شیرینکنها را به عنوان یکی از موضوعات بسیار مهم در دستور کار خود قرار داده است.
بر این اساس در برنامه ششم توسعه با هماهنگی مجلس و دولت، دو بند گنجانده شد که مورد اول در حوزه حمل و نقل ریلی به ویژه در حوزه شهری بود که از طریق انتقال فناوری و ساخت داخل، کشور به 85 درصد ساخت داخل برسد و موضوع دوم هم در حوزه آب شیرینکنها است.
در این راستا جهاددانشگاهی هر چند که توانست با همکاری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در حوزه حمل و نقل، ساخت یک رام قطار 7 واگنه ملی را اجرایی کند ولی به گفته دکتر حمیدرضا طیبی در بحث آب شیرینکنها هنوز نتوانسته است به توافق مشابهی با وزارت نیرو دست یابد و تاکنون کار جدی در زمینه آب شیرینکنها صورت نگرفته است! و این در حالی است که رییس جهاد دانشگاهی اخیراً اعلام آمادگی کرده است که این نهاد میتواند مدیریت تولید آب شیرینکنها در داخل و همچنین انتقال فناوری به داخل کشور را برعهده بگیرید.
دکتر طیبی در این گفت و گوی خود تاکید کرده: در عین حال همچنان علاقهمند هستیم و کار را پیگیری کرده و منتظر تشکیل دولت و انتخاب وزیر نیرو جدید هستیم تا این مذاکرات ادامه پیدا کند؛ به ویژه همکاری با مجموعهای که خطوط انتقال آب را انجام میدهند با یک شرکت خصوصی صحبتهایی در این زمینه انجام شده است.
از سوی دیگر در بنـد "الـف" مـاده 36 برنامـه ششـم توسـعه جمهـوری اسلامی ایـران، دولـت مکلـف اسـت حداقـل 30 درصد آب آشامیدنی مناطـق جنوبی کشـور را از طریـق شیرین کـردن آب دریـا تـا پایان اجرای قانون برنامه تأمیـن کند و مطابـق تبصـره ایـن مـاده وزارت نیـرو موظـف اسـت تـا پایان اجـرای قانون برنامه، تمهیدات لازم را جهـت تأمیـن، طراحی و ساخت حداقل معـادل 70 درصـد آب شیرینکنهای مورد نیاز در شهرهای حـوزه خلیج فـارس و دریای عمـان را از جملـه از طریق خرید تضمینی آب شـیرین شـده و نیـز مدیریـت هوشـمند و تجمیـع خریـد آب شـیرینکـن از طریـق انتقـال فنـاوری بـه داخـل انجام دهد.
نظرات شما