به گزارش نسیم اقتصاد، اولین پالایشگاه نفت‌خام کشور در سال 1291 در آبادان با ظرفیت روزانه 2500 بشکه آغاز به کار کرد و زمینه استفاده از فرآورده‌های نفتی در بخش‌های مختلف صنعت، تجارت، حمل‌ونقل و مصارف خانگی همسو با توسعه اقتصادی کشور فراهم شد. همچنین در سال 1301 پالایشگاه کرمانشاه با ظرفیت تولید روزانه 2 هزار بشکه به بهره‌برداری رسید و در سال 1314 پالایشگاه کرمانشاه با ظرفیت سالانه 100 هزار تن، افتتاح و خط لوله نفت‌شهر -  کرمانشاه به قطر 7 سانتی‌متر و نیم و به طول 230 کیلومتر احداث شد؛ در ادامه با تلاش متخصصان ایرانی در سال 1318 اولین خط لوله نفت سفید تصفیه‌شده آبادان - اهواز با کمک مهندسان ایرانی احداث شد.

شوروی اولین شریک و افغانستان نخستین خریدار نفت ایران

به‌عنوان اولین شراکت بین‌المللی نفت ایران که در آن سرمایه‌ی کشورمان توسط انگلستان و آمریکا به تاراج نرود،‌ پیش‌نویس موافقت‌نامه تشکیل شرکت مختلط نفت ایران و شوروی در 15 فروردین 1325 بین احمد قوام نخست‌وزیر و سادچیکوف سفیر شوروی در تهران امضا شد. حوزه این قرارداد شمال ایران به استثنای بخشی از آذربایجان‌غربی برای 50 سال بود که در 25 سال اول، سهام ایران 49 درصد و سهم شوروی 51 درصد و در 25 سال دوم، سهام هر یک 50 - 50 بود، پس از این توسعه شورای عالی نفت در سال 1334 احداث خط لوله سراسری آبادان - تهران را تصویب کرد و اجرای واحدهای تکمیلی پالایشگاه آبادان آغاز شد.

همچنین در سال 1344 ساخت پالایشگاه نفت تهران به ظرفیت روزانه 85 هزار بشکه آغاز شد و از دومین خط لوله نفت اهواز - تهران بهره‌برداری و تلمبه‌خانه ناهید در نزدیکی اهواز رونمایی شد؛ علاوه‌بر آن برای اولین بار در سال 1347 قرارداد فروش 25 هزار تن فرآورده‌های نفتی به افغانستان منعقد شد و پالایشگاه تهران با ظرفیت روزانه 85 هزار بشکه آغاز به کار کرد. در سال 1350 ساخت پالایشگاه شماره 2 تهران و شروع طراحی اولیه پالایشگاه اصفهان به ظرفیت روزانه 200 هزار بشکه به دست مهندسان و کارشناسان شرکت ملی نفت ایران آغاز شد، همچنین شروع به کار پالایشگاه جدید کرمانشاه با ظرفیت طراحی روزانه 15 هزار بشکه و ظرفیت عملی 19 هزار بشکه در روز در این سال بود.

110 میلیارد دلار درآمد نفتی ایران در جنگ تحمیلی

آمارها نشان می‌دهد، در سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی، درآمدهای نفتی با کاهش رو به رو شد، به‌نحوی که تولید نفت ایران که پیش از انقلاب و با توسعه میادین نفتی به حدود 6 میلیون بشکه در روز رسیده بود، با وجود چالش‌های سیاسی و امنیتی در سال‌های نخستین پس از انقلاب یعنی سال‌های 58 و 59 به شدت کاهش یافت و در برخی روزها به صفر رسید. پس از آن نیز جنگ تحمیلی که در همسایگی چاه‌های مهم نفت ایران در خوزستان به وقوع پیوست، امکان توسعه همه‌جانبه را از صنعت نفت گرفت. نکته اساسی در این مقطع این است که علی‌رغم جنگ 8 ساله در جنوب کشور که محل اصلی تولید نفت به شمار می‌رود، اما صادرات نفت ایران هیچگاه متوقف نشد تا نیازهای اساسی کشور در آن دوره زمانی و با دوراندیشی دولت وقت تامین شود.

بر اساس آمارها، مجموع درآمد نفتی کشورمان در سال‌های 57 تا 60 در حدود 35.8 میلیارد دلار بود، اما در سال‌های 60 تا 68 در حالی که صنعت نفت ایران با جنگ و تخریب گسترده تاسیسات نفتی رو به رو بود، کل درآمد نفتی 110 میلیارد و 600 میلیون دلار برآورد شده است. در آن سال‌ها علی‌رغم قابل‌توجه نبودن درآمد نفت، اما باز هم فروش نفت در بازارهای جهانی عمده‌ترین منبع درآمدی دولت محسوب می‌شد که با آن کشور اداره می‌شد و هزینه‌های جنگ تحمیلی را هم می‌پرداختند. با پایان جنگ‌، بازسازی در بخش‌های مختلف آغاز شد و دولت سازندگی بر سر کار آمد و سرمایه‌گذاری برای افزایش تولید نفت در دستور کار قرار گرفت. بازسازی میادین نفتی نیز یکی از مهمترین اهداف این دولت بود اما با این‌حال کل درآمد نفتی حاصل شده در دولت‌های پنجم و ششم بیشتر از 141 میلیارد و 700 میلیون دلار نشد.

دولت خاتمی به‌دنبال اصلاح قیمت نفت در اوپک

دولت اصلاحات در سال 76 زمانی در ایران تشکیل شد که قیمت نفت روی عدد 18 دلار قرار گرفته بود و کاهش آن تا 10 دلار در هر بشکه هم پیش رفت، در واقع این رقم به عنوان پایین‌ترین میانگین قیمت نفت پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 57 بود. علت این کاهش رعایت‌نکردن سقف تولید توسط برخی اعضای اوپک و مازاد عرضه در بازار بود، که سیاست خارجی موثر کشورمان در اوپک توانست کشورهای عضو را متقاعد کند تا سهمیه‌بندی را بپذیرند.

میزان تولید نفت در ابتدای دولت خاتمی 3 میلیون و 623 هزار بشکه در روز بود که به 3 میلیون و 840 هزار بشکه رسید، همچنین کشورمان در آغاز این دولت روزانه 2 میلیون و 300 هزار بشکه نفت صادر می‌کرد در حالی‌که این میزان در پایان دولت اصلاحات به 2 میلیون و 550 هزار بشکه رسیده بود. درواقع دولت اصلاحات با درآمد نفتی سالانه 17 میلیارد دلار روی کار آمد و با درآمد 35 میلیارد دلار سال پایانی ریاست خود را به انتها برد، مجموع درآمدهای نفتی این دولت نیز 157.2 میلیارد دلار بود.

رکورد قیمت طلای سیاه و درآمد نفتی ایران در دولت احمدی‌نژاد

در دولت محمود احمدی‌نژاد برای اولین‌بار رقم تاریخی 147 دلار در تابلوهای معامله نفت ثبت شد اما با شدت گرفتن بحران اقتصادی در اروپا و آمریکا، قیمت نفت نزولی شد و حتی با کاهش 100 دلاری به زیر 40 دلار رسید. پس از آن قیمت نفت در روندی منطقی تا سال 2009 افزایش یافت تا جایی‌که طلای سیاه با قیمت 100 دلاری پا به سال 2010 گذاشت، همچنان سال‌های بعد نیز پرسه قیمت نفت در اطراف 100 دلار بود تا این‌که در سال 2013 دوباره شاهد رشد قیمت نفت تا 110 دلار در هر بشکه بودیم.

قیمت نفت در این دوره قابل مقایسه با هیچ زمان دیگری نبود، تنها در اولین سال فعالیت دولت دهم، 66 میلیارد دلار درآمد نفتی به دست آمده است، اما سال 1389 درآمد حاصل از فروش نفت ایران 90 میلیارد و 191 میلیون دلار و در سال 1390 رقم خیره‌کننده‌ی 118 میلیارد و 861 میلیون دلار گزارش شده است. در ادامه تشدید تحریم‌های نفتی ایران در سال 1391 موقعیت را برای ایران تغییر داد به طوری‌که درآمد نفتی سال 1391 تحت تاثیر عوامل بنیادین بازار نفت و همچنین کاهش سهم ایران به 68 میلیارد و 135 میلیون دلار رسید.

در مجموع و بر اساس اعلام اوپک، طی هشت سال ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد، کشور از طریق صادرات نفت حدود 700 میلیارد دلار درآمد داشته است. از سوی دیگر کل درآمدهای نفتی ایران از سال 1360 تا سال 1392 برابر 1062.2 میلیارد دلار بوده که با توجه به درآمد 8 سال احمدی‌نژاد، طی 31 سال انقلاب اسلامی بیش از 58 درصد درآمدهای نفتی کشور تا آن‌روز در دو دولت احمدی‌نژاد تجمیع شده بود.

عاقبت سیاه برجام برای طلای سیاه در دولت روحانی

بررسی آمارهای نفتی کشور از داده‌های بانک مرکزی نشان می‌دهد که، سال‌های 98 و 99 افت بی‌سابقه‌ی تولید و صادرات نفت را تجربه کردیم، هرچند تحریم‌ها و خروج آمریکا از برجام اصلی‌ترین علت آن بود اما عدم تصمیم‌گیری‌ به‌موقع و برخی سیاست‌های اشتباه نیز در آن تاثیرگذار بود. درحالی که می‌شد با تکمیل و تقویت زنجیره‌های ارزش افزوده‌ی بخش نفت و احداث پتروپالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌های کوچک و بزرگ جدید، میزان تولید خود را در سطحی در حدود سال‌های قبل از آن (3 میلیون و 500 هزار بشکه در روز) حفظ کرد.

بیژن امدار زنگنه، وزیر نفت دولت روحانی یکی از مخالفان جدی احداث پتروپالایشگاه‌ها بود که موجب شد میزان صادرات نفت در دو سال 98 و 99 به حدود 480 و 625 هزار بشکه در روز برسد که یک‌سوم میزان صادرات نفت کشور در دوران تحریمی ابتدای دهه 90 بود که نشان می‌دهد دولت روحانی با ایجاد امیدواری‌ها برای آینده برجام به همه روابط و شبکه‌های لازم برای دور زدن تحریم‌ها بی‌توجه بود و در نهایت این‌که دولت‌های یازدهم و دوازدهم مجموعا حدود 350 میلیارد دلار صادرات نفتی داشته است.

موفقیت دیپلماسی اقتصادی دولت سیزدهم برای فروش نفت

بعد از امضای سند همکاری 25 ساله با چین، صادرات نفت ایران در سال 2023 نسبت به سال 2020، حدود 243 درصد افزایش یافت و به رقم یک‌میلیون و 266 هزار بشکه رسید، به‌نحوی که چین مقصد بیش‌از 90 درصد از فروش نفت ایران در دوره دوم تحریم بوده است. در همین راستا فایننشال‌تایمز اخیرا در گزارش خود بر اساس داده‌های شرکت تحلیل انرژی «ورتسکا» نوشت که، تهران در 3 ماه اول سال‌جاری میلادی به‌طور متوسط روزانه یک‌میلیون و 560 هزار بشکه نفت صادر کرده که عمده‌ی این رقم بالاترین میزان از سه‌ماهه سوم سال 2018 به این‌سو است.

«سیدعلی مرتضوی» کارشناس انرژی در رابطه با وضعیت فروش نفت خام در دولت شهید رئیسی اظهار کرده است: «دولت سیزدهم اقدامات راهبردی را برای افزایش تولید و صادرات نفت خام انجام داده است، زیرا که دولت قبل با پر کردن بخش مهمی از کشتی‌های تجارت نفت ایران به دلیل عدم توانایی در فروش نفت خام باعث شد بیش‌از 80 میلیون بشکه ذخایر نفت خام و میعانات گازی شناور روی آب در زمان تحویل دولت به آقای رئیسی داشته باشیم، اگر توانایی فروش بود چرا این میزان نفت خام فروش نرفته را برای دولت بعد گذاشتند؟ دولت سیزدهم نه‌تنها در مواجهه با تحریم‌ها منفعل عمل نکرد بلکه هم کل نفت خام شناور روی دریا را به فروش رساند و همچنین توانست تولید روزانه‌ی نفت خام را 1.4 میلیون بشکه معادل 3.5 میلیون بشکه در روز افزایش دهد»

آیا افزایش صادرات نفت دولت سیزدهم با اجازه بایدن بود؟

«جواد اوجی» وزیر نفت دولت سیزدهم 30 خرداد 1403 با حضور در نشست علنی مجلس شورای اسلامی، از وضعیت صادرات نفت خام گزارش داد و گفت: «اکنون صادرات نفت کشور نسبت به آغاز فعالیت دولت مردمی، سه‌برابر شده و وصول درآمدهای ارزی نیز افزایش یافته است، ازاین‌رو با اقدام‌هایی که در دولت شهید رئیسی در حوزه صنعت نفت انجام شده است، به‌عنوان وزیر نفت جمهوری اسلامی باید اعلام کنم که هر دولتی در آمریکا سر کار بیاید نمی‌تواند مانع صادرات و تولید نفت ایران شود.»

همچنین آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه دولت بایدن به‌صورت علنی در پاسخ به سئوالات نماینده کنگره به وضع 600 تحریم جدید علیه شرکت‌های پالایشگاهی دنیا اعتراف کرد، اما سناتور آمریکایی نسبت به جهش فروش نفت ایران از 300 هزار بشکه به 2 میلیون بشکه در روز معترض بود که نشان از قدرت دیپلماتیک دولت سیزدهم در فروش نفت است. لازم به ذکر است که آمریکا با اعمال فشار به کشورهای عربی برای فروش نفت به چین به‌دنبال پُر کردن ظرفیت نفتی بزرگ‌ترین مقصد صادراتی نفت ایران است، اما عضویت ایران در سازمان‌های منطقه‌ای مانند شانگهای و بریکس موجب تثبیت جایگاه مطلوب ایران در صادرات نفت خام شده است.

از طرف دیگر حدود 8 ماه از دولت روحانی مصادف با ریاست‌جمهوری بایدن بود اما نه‌تنها صادرات نفت ایران رشد نکرد، بلکه از صادرات روزی 692 بشکه در ژانویه 2021 (آغاز دولت بایدن) به فروش روزانه 391 بشکه در آگوست 2021 (پایان دولت روحانی) رسیدیم. بنابراین تخریب اقدامات موثر دولت شهید رئیسی برای توجیه کوتاهی خود توسط برخی سیاست‌مردان دولت‌های یازدهم و دوازدهم برای انحراف افکار عمومی و جهت جذب رای در چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری است.

علاوه‌بر آن، تحلیل برخی افراد مغرض بر این نکته متمرکز است که دولت بایدن برای کنترل قیمت نفت به‌دلیل جنگ روسیه و اکراین، به ایران اجازه فروش نفت خام داده است، در حالی که، مقاصد نفتی ایران مانند چین نسبت به تحریم آمریکا به‌دلیل پشتوانه‌های بین‌المللی مانند سازمان‌های منطقه‌ای و قدرت اقتصادی بالا، بی‌تفاوت بوده و ترسی از خرید نفت ایران به خاطر تحریم آمریکا ندارد. از طرف دیگر، شروع گسترده‌ی جنگ میان روسیه و اوکراین رسما از 24 فوریه 2022 بود، درحالی که روند تصاعدی صادرات نفت ایران در دولت سیزدهم از قبل آن یعنی آگوست 2021 آغاز شده بود.

با توجه به مطالب یادشده، دولت سیزدهم علی‌رغم پایان زودهنگام با شهادت خادم‌الرضا شهید آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی، نه‌تنها در تولید و صادرات نفت خام جهش قابل‌توجهی نسبت به دولت‌های قبل داشته است، بلکه جایگاه ایران را در محافل اقتصادی بین‌المللی تثبیت کرد تا تحریم‌های آمریکا در پیشرفت اقتصادی ایران بی‌اثر شود. در همین راستا امید است، با حمایت از مسیر شهدای خدمت و با تحلیل درست، شایسته‌ترین فرد به عنوان چهاردهمین رئیس‌جمهور اسلامی ایران انتخاب شود.