بحران پرستاری در ایران دو جنبه دارد: نخست، کمبود تعداد پرستاران نسبت به جمعیت و استانداردهای جهانی و دوم، شرایط سخت کاری و فشارهای روحی و شغلی که باعث مهاجرت، تغییر شغل یا ترک حرفه می‌شود. این دو عامل در کنار هم، کاهش کیفیت خدمات و محدودیت دسترسی مردم به مراقبت‌های ایمن و مناسب را به دنبال داشته است.

مسئولان اذعان کرده‌اند که نظام سلامت کشور با کمبود بیش از 100 هزار پرستار مواجه است؛ به طوری که استانداردهای جهانی پوشش پرستاری رعایت نمی‌شود و نسبت پرستار به تخت فعال در کشور کمتر از نیمی از میانگین جهانی است.

سخنگوی دولت اعلام کرد که کارگروه پرستاری با هدف رسیدگی به مسائل و دغدغه‌های پرستاران تشکیل شده است و افزود که نظام فعلی جبران خدمات هنوز نتوانسته به‌طور مناسب زحمات آنان را جبران کند.

نایب‌رئیس اول شورای عالی نظام پرستاری با اشاره به اینکه هر سال حدود 15 هزار پرستار در کشور فارغ‌التحصیل می‌شوند، بر اهمیت حفظ و نگهداشت سرمایه انسانی در نظام سلامت تأکید کرد. او با بیان اینکه بخش قابل توجهی از فارغ‌التحصیلان وارد بازار کار نمی‌شوند، افزود: برخی به دنبال مهاجرت هستند و برخی دیگر به حوزه‌هایی مانند خدمات زیبایی روی می‌آورند، که این امر چرخه خدمت‌رسانی در نظام سلامت را تحت تأثیر قرار می‌دهد.