بحران پرستاری در ایران دو جنبه دارد: نخست، کمبود تعداد پرستاران نسبت به جمعیت و استانداردهای جهانی و دوم، شرایط سخت کاری و فشارهای روحی و شغلی که باعث مهاجرت، تغییر شغل یا ترک حرفه می‌شود. این دو عامل در کنار هم، کاهش کیفیت خدمات و محدودیت دسترسی مردم به مراقبت‌های ایمن و مناسب را به دنبال داشته است.