به گزارش نسیم اقتصاد به نقل از پول نیوز، نرخ تورم دوازده ماهه منتهی به دی ماه 1397 برای خانوارهای کشور به عدد20.6 درصدرسیده است. این آماری است که مرکز آمار ایران به تازگی اعلام کرده و به این معناست که در دی ماه سال جاری به طور میانگین کل کشور نسبت به دی 96 برای خرید یک «مجموعه کالا و خدمات یکسان» 20 درصد بیشتر هزینه کرده‌اند.

اما این عدد روی کاغذ مانده و توسط هیچ از شهروندان نه درک می‌شود نه باور. در شرایطی که میانگین تورم امسال 20 درصد اعلام می‌شود، همین مراجع رسمی اعلام می‌کنند که خانه خریدن در تهران 90 درصد گران‌تر شده. بله! بدون شک نباید تهران را به کل کشور تعمیم داد اما بررسی‌ها نشان می‌دهد خانه‌دار در سایر استان‌های کشور هم نسبت به سایر هزینه‌ها چند برابر و به همان میزان سخت‌تر شده است. مضاف بر اینکه تورم نقطه به نقطه خانوارهای شهری استان تهران هم تنها 41 درصد اعلام شده. رقمی که باز هم به پای گرانی‌های موجود در بازار نمی‌رسد.

این در حالی که در برخی از مناطق همین تهران، بازار مسکن نه 90 درصد بلکه 150 درصد افزایش قیمت را تجربه می‌کند.

در بازار ارز، طلا و سکه هم در بر همین پاشنه می‌چرخد. سکه بهار آزادی نسبت به دی‌ماه سال گذشته تقریبا و کمتر از 3 برابر شده و تکلیف دلار هم که مشخص است.

آمارهای دیگری هم از افزایش قیمت‌ها به شکل رسمی وجود دارد. آخرین گزارش مرکز آمار ایران خبر از یک افزایش قیمت بیش از 50 درصدی در حوزه مصالح ساختمانی می‌دهد. بر این اساس، شاخص قیمت نهاده‌های ساختمان‌های مسکونی شهر تهران در فصل پاییز 97 به عدد 331 رسیده که این رقم نسبت به شاخص فصل مشابه سال قبل 52.8درصد افزایش داشته است.
تولیدکنندگان هم قربانی تورم‌های مهار نشدنی شده‌اند. در همین ماه مورد بحث مرکز آمار ایران اعلام کرده است که شاخص کل قیمت تولیدکننده محصولات مرغداری‌های صنعتی در پاییز امسال، 70.28 درصد نسبت به فصل مشابه سال قبل، افزایش داشته و این در حالی است که دولت به نهاده‌های دامی ارز 4 هزار و 200 تومانی اختصاص داده است. یعنی با اینهمه ارز دولتی که برای کنترل بازار اختصاص داده شده، باز هم تولید مرغ در کشور ما در یک سال گذشته 70 درصد گران‌تر شده. اما واقعا این آمارها برای چه داده می‌شوند؟ کجای کار در کشور ما می‌لنگد؟ چه کسانی مسئول رصد این آمار و آسیب‌شناسی مشکلات موجود هستند که هرچه می‌شود خم به ابرویشان نمی‌آید؟