به گزارش نسیم اقتصاد، سال 1391 ایران برنامه جامع فولاد را تهیه کرد که آن زمان عراق یکی از بازارهای نزدیک برای صادرات مواد فولادی ایران بود. بنابراین از 55 میلیون تنی که در طرح جامع فولاد هدف‌گذاری شده بود، حدود 20 میلیون تن صادرات در نظر گرفته شده بود که بخشی از آن مربوط به عراق بود. اما کم کم حلقه‌های تامین زنجیره فولاد در عراق آماده شد. برای مثال عوارض 30 درصدی واردات فولاد ایران به عراق از اواخر سال گذشته خبرساز شد.
 
در این رابطه عبدالامیر ربیهاوی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: هرچند عراق سیاست خودکفایی را دنبال می‌کند، اما نمی‌تواند به خودکفایی کامل برسد و در برخی حوزه‌های معدنی هم همه مزیت‌های ایران را ندارد. برای مثال در حوزه فولاد عراق نیاز دارد مواد اولیه را از ایران وارد و بعد تبدیل به شمش کند. همچنین نیاز عراق حدود 3 میلیون واحد مسکونی است که نیاز به بتن و میلگرد دارد. با وجود اینکه واحدهای تولید میلگرد در این کشور فعال هستند، اما به دلیل نیاز بالای عراق به این محصول، فعلاً نمی‌تواند واردات میلگرد را ممنوع کند.
 
ربیهاوی ادامه داد: البته عراق قانونی تحت عنوان قانون حمایت از کالای داخلی دارد که بر اساس آن سیاست تعرفه‌ای را دنبال می‌کند تا واردات را کاهش دهد. این عوارض باعث می‌شود قیمت کالای وارداتی نزدیک به قیمت کالای تولید داخل تمام شود.
 
مدیر کل دفتر غرب آسیای سازمان توسعه تجارت ایران با بیان اینکه عراق برای ‌پروژه‌های سرمایه‌گذاری، تعرفه‌ها را طبق قانون حمایت از سرمایه‌گذاری خارجی صفر در نظر می‌گیرد، اظهار کرد: بنابراین اگر صادر کننده میلگرد با یک طرف عراقی به تفاهمی برسد که پروژه سرمایه‌گذاری تعریف کند، می‌تواند از عراق برای واردات این محصول با تعرفه صفر مجوز بگیرد.